Revalidatieziekenhuis RevArte

Wandeling met wist je datjes

“Naar buiten!”

Groot, licht en luchtig, zo zou je RevArte kunnen omschrijven. Hier kan je revalideren na tal van voorvallen: een knieoperatie, een hersenbloeding, een ongeval, … Noem maar op. Opnieuw in beweging komen in de breedste betekenis, is hier het hoofddoel. Uiteraard komt de Week van de Valpreventie aan bod. Vandaag ga ik mee wandelen met een vijftiental patiënten. Een wandeling met iets van een zoektocht…

Met en zonder

In het zaaltje waar het verzamelen geblazen is, zie je meteen een grote verscheidenheid. Mannen en vrouwen, in de rolstoel, met een rollator, met een wandelstok, … of gewoon zonder loophulpmiddel. Iedereen is even opgetogen mee naar buiten te kunnen. Voor velen is dit de eerste keer na heel lang binnen leven. Weer eens de wind in je haar voelen en de schaarse zon op je huid, wat een zaligheid. Ook de contacten onderling doen deugd. Els Graauwmans, de ergotherapeut, en haar collega’s hebben rond het gebouw een aantal wist je datjes opgehangen. Deze wandeling heeft dus iets weg van een speurtocht die we vroeger met de jeugdbeweging deden.

Hellend vlak

De wandeling is ook grensverleggend op het vlak van bewegen. Naast het gewone, platte pad ligt ook een hellend vlak met een paar trappen, een drempel hier en daar. Ideaal om te testen waar je staat, wat je kan en wat nog moeilijk is. Voor de eerste keer met je rollator een trap afstappen is best uitdagend. Wat een goed gevoel als dat lukt!

Een van de wandelaars vertelt: “Dit is voor mij heel belangrijk. Kan ik al bijna naar huis? Hoe goed kan ik mijn plan trekken? Hoe angstig ben ik om te vallen?” Na het buiten genieten en de toch wel vrij grote inspanning, is het mooi weer naar binnen te kunnen. Bij een schaaltje aardbeien wat bekomen en bijpraten. Van gedachten wisselen over hoe je je bezorgdheid om te vallen kan neutraliseren of welk schoeisel je feitelijk best zou dragen.

Bliksemflits

Pierre Callot laat me even binnenkijken in hoe hij zich voelt. “Ik zal wat ik nu ga zeggen, fluisteren: ik ben 98 jaar. Het is gek hoor als er op een dag een bliksemflits door je hoofd raast en je daarna veel minder doen kan dan vroeger. Dat had ik nooit verwacht. Als je tot op hoge leeftijd nooit wat mankeert, denk je dat dat voor altijd is. Ik mag en wil zeker niet klagen. Het idee om 100 jaar te worden, laat ik niet los.”

Samen 

Els en Cassandra zijn het roerend eens. Het was een geslaagde namiddag. En dit is nog maar de eerste dag van de Week van de Valpreventie. Elke dag van deze week staan er activiteiten op de agenda. Het aanbod van het Expertisecentrum val- en fractuurpreventie Vlaanderen is uitgebreid en afwisselend en vooral heel erg haalbaar. Mensen kregen vandaag alvast de kans weer eens bij een en ander stil te staan. Vooral de contacten over de afdelingen heen en tussen de verdiepingen zijn erg waardevol. Patiënten inspireren en motiveren elkaar.

Verslag: Lieve Demeester