LDC In Kompanie

Brillenbus

“Binnen de lijntjes”

Vrijdag en dus de laatste werkdag tijdens de Week van de Valpreventie. Ik mag naar Dilbeek. Daar houdt de brillenbus halt. Wat zal ik me daar bij voorstellen? Eerst maar naar LDC In Kompanie. Het blijkt een warm gebouw met een buurtrestaurant om u tegen te zeggen. Hier zou ik ergens een bus moeten zien dus.

Zien en vallen

Sarah De Raedt van brillenbus.be zit niet in een bus, maar in een rustig kantoor. Je ziet meteen dat je op het goede adres bent: een tafel vol mooi uitgestalde brilmonturen en apparaten die je kent van bij de optieker. Sarah is mobiele opticien. “Hoe dat is gegroeid? Als starter ging ik werken in een optiek. Op een dag, acht jaar geleden, komt een vrouw langs die vraagt of ik haar mama kan helpen die in een woonzorgcentrum woont. Mijn baas vindt het goed dat ik dat tijdens mijn middagpauze gauw even doe. Daar en toen ging er een lichtje branden: hoe makkelijk zou het zijn voor deze mensen als de optieker naar hen toe zou komen in de plaats van omgekeerd.”

“Wat dat met valpreventie te maken heeft? Stel je een oudere persoon voor die met een rollator stapt. Ze draagt een multifocale bril, loopt wat gebogen, gaat zelden naar de oogarts of de optieker. Op de duur is deze bril niet meer aangepast en ziet ze minder goed. Dan is het valrisico gewoon veel groter,” vertelt Sarah.

Kleur

“Een afspraak in de brillenbus verloopt zoals een afspraak bij de optieker. Eerst vragen stellen en luisteren. Daarna het zicht meten en de brillen bekijken. Is het montuur nog oké? Zijn er andere glazen nodig? Is een bezoek aan de oogarts gewenst? Het doel is ervoor zorgen dat mensen goed zien en veilig verder gaan. Is er een andere bril nodig of aangepaste glazen, dan kan hier een montuur gekozen worden en kom ik met de afgewerkte bril gewoon nog een keer naar de klant toe. Ook als er iets aan de bril scheelt, ga ik even langs. Je helpt mensen, je geeft hen zelfstandigheid en je verdient er je boterham mee.”

Ik herinner me nog een oudere dame, ze kon niet spreken en zat de hele dag te kleuren. Tot iemand van de begeleiders opmerkte dat ze voortdurend buiten de lijntjes kleurde, letterlijk dan. Ik ga langs en merk dat de bril niet meer aangepast is en dat de dame in kwestie misschien ook cataract heeft. Ze wordt geopereerd en is daarna zo gelukkig als wat. Elke keer als ik in het centrum kom waar ze woont, wuift ze enthousiast naar me. Daarvoor doe je het.”

In Kompanie

Inge Vandersteen werkt nog maar sinds vorig jaar in dit dienstencentrum maar is hier zielsgelukkig. “Het klikt met deze mensen. Ik doe het werk heel graag. Sinds kort heet ons LDC In Kompanie, in gezelschap dus. Dat is de rode draad van dit huis: mensen met elkaar verbinden. Ook tijdens de Week van de Valpreventie. We kregen veel volk over de vloer. Het aanbod was divers. Van een gezelschapsspel, over een wandeling kort en wat langer, ook voor mensen met rollator, tot de brillenbus. Omdat een goed zicht het vallen kan voorkomen. De optieker in huis verlaagt de drempel naar een bezoek enorm. Na het nazicht van de bril, blijven veel mensen in ons buurtrestaurant eten. Dat is mooi meegenomen.”

Zonneclips

“Ik heb me aangemeld uit nieuwsgierigheid. Mijn bril is nog oké maar ik ben wel op zoek naar zonneclips. Je weet wel, donkere schijfjes die je als een zonnebril over je brillenglazen schuift.” Viviane De Geyter is 69 en zit op haar beurt te wachten. Omdat ze krukken bij heeft, vraag ik of ze soms geopereerd is. “Nee hoor, maar ik kreeg als peuter van bijna anderhalf, kinderverlamming. Pech, er was nog net geen inenting voorhanden. Ik leid mijn leven alsof ik geen beperking heb. Zelfstandig kunnen zijn, is wat me drijft. Met wat hulpmiddelen en veel goede mensen om me heen. Heb altijd gewerkt ook, ik was medisch secretaresse. En nu geniet ik zoals elke gepensioneerde: kom hier bloemschikken, maak uitstapjes naar het museum en naar zee en rijd met een aangepaste wagen. Wat mogen we ons gelukkig prijzen met al deze goede voorzieningen om ons heen.”

 Verslag: Lieve Demeester